Algemeen
De Thruxton R heeft in grote lijnen dezelfde specs als de Thruxton maar tilt de rijdynamiek naar een nòg hoger plan dankzij het toevoegen van geavanceerde componenten.
Deze bestaan uit:
- Dubbele zwevende Brembo-schijven
- Monobloc Brembo-raceremklauwen
- Brembo-hoofdremcilinder
- Volledig instelbare Showa Big Piston-voorvork uit de racesport
- Volledig instelbare Öhlins dubbele achtervering
- Pirelli Diablo Rosso Corsa-banden
- gepolijste kroonplaat
- aluminium tankbeugel
- blank geanodiseerde aluminium swingarm
Robin
En dan als welbekende klapper op de vuurpijl: De Thruxton R.
Waar Triumph voor de gelegenheid bij de Thruxton had gekozen voor een inspiratiepakket, stond de Thruxton R juist in de standaard uitvoering. En als je kijkt naar die uitvoering is ‘standaard’ nu niet bepaald het eerste woord dat in je op komt. Zo zitten er namelijk standaard een volledig instelbare Showa Big Piston voorvork, een volledig instelbare Ohlins dubbele achtervering, dubbele zwevende Brembo-schijven en Monobloc Brembo-racerremklauwen op. Neem daarbij de heerlijk plakkende Pirelli Diablo Rosso Corsa banden en ik weet toch echt niet wat je nog meer zou kunnen wensen! (Vergeet niet dat opties als rij-modi zoals eerder besproken bij de standaard Thruxton ook hierop zitten)
Heerlijk! Het moment dat ik opstap is meteen het moment dat ik, als Thruxton 900 (2013) rijder, thuiskom. Die zithouding met het standaard stuur is werkelijk top voor het doel waar ik een motor voor gebruik: toeren met m’n meisje achterop, snelweg voor woon/werk verkeer of lekker bochten pakken op kleine weggetjes. Kortom, relaxed maar zeker sportief! Dit stuur zit overigens ook standaard op de Thruxton.
Anyway, het rijden dan. Is het werkelijk anders dan op de standaard Thruxton? Jazeker! Je merkt echt het verschil in schokbrekers. Hij stuurt nog beter en is echt stijf als een plank. Soms misschien zelfs wel een beetje te stijf? Veel tijd om hierover na te denken had ik niet tijdens het rijden op de Thruxton R. De volgende bocht diende zich namelijk alweer aan en de remmen moesten er vol op. Ook dat is geen enkel probleem met de R versie. De Brembo remmen hoef je maar met 1 vinger te doseren en jij staat al stil terwijl je helm nog door gaat. (je ziet het stripverhaal plaatje al voor je he?)
Ja echt, was ik al verbaasd over de gigantische verbetering in wegligging die de overige modellen hebben doorgemaakt in vergelijking met mijn eigen 2013 model, deze gaat nog even een flink stuk verder. Gooi hier het Track Racer inspiratiepakket op (zoals op de witte Thruxton) en je hebt een serieuze circuit-knaller. Ik voorzie ook echt een groot verschil in de Thruxton Cup, zodra deze jongens aan de startlijn verschijnen!
Misschien moet ik toch maar eens een sponsor gaan regelen…
In mijn hoofd tijdens het rijden:
- Deze kan gewoon nog platter!
- Wanneer zou er weer een circuitdag op Assen zijn?
- Hmm, toch maar eens een sponsor regelen en een race-team opzetten
- Ja… deze kan echt nóg platter…
Ron
Tja, daar had ik lang naar uitgekeken. De gekkigheid van het vergelijken van de witte Thruxton met een meisje zou hier nergens op slaan. Al bij de eerste kennismaking bij de presentatie van de nieuwe modellen in Antwerpen afgelopen winter was ik onder de indruk van deze verschijning.
Stoere Öhlins voorvork en achterdempers gecompleteerd met een indrukwekkende dubbele Brembo set aan het voorwiel. Beide Thruxtons hebben overigens die magnifiek gevormde tank met de bevestigingsriem. Dat maakt het wel af.
Deze motor had het standaard stuur waarmee je weliswaar een actieve en sportieve zit hebt maar ook meer slagvaardigheid in het verkeer op momenten dat snelle stuurbewegingen vereist worden.
De blokken van de beide Thruxtons zijn beiden gelijk en een aardig tikje pittiger dan de Bonneville. Daarbij heb ik overige standen overgeslagen en ging gelijk voor “sport”. Daar past slechts een woord van drie letters bij: VET!
Tjonge wat was me dat lachen. En die remmen. Dat is een hele andere categorie. Als je valt binnen de groep liefhebbers van de Thruxton valt en je toch al de goed gevulde poeplap trekt, ga dan voor de “Full Monty” en geniet van al het moois dat deze superstrak rijdende motor op de hemelse Pirelli banden te bieden heeft.
Cognitieve dissonantie? Nooit van gehoord.
Mike
Wow! meer kan ik niet uitbrengen
Na het witte gevaarte stapte ik over op de rode duivel, de Thruxton R. Mijn hemel, dat was wel even een eye-opener.
Ook de Thruxton R was uitgerust met het Vance & Hines uitlaat systeem. Wederom een geweldig geluid maar niet hinderlijk voor de omgeving. Ook bij lage snelheden gaat de uitlaat lekker edoch beschaafd tekeer. De zithouding. Deze is, dankzij de verhoogde clip-ons net wat relaxter dan de Thruxton. Ik hoefde op de R ook niet verder naar achteren te gaan zitten om goed te passen zeg maar. Het is eigenlijk een hele goede compromis tussen rechtop of liggend.
Ja, alles was eigenlijk goed aan deze machine. Met name de remmen en de vering steken met kop en schouders uit boven alle andere modellen (logisch). Dat ding remt zo hard dat je jezelf maar zo misselijk kan remmen. Ik reed achter Robin, hij reed op dat moment op de Bonneville T120 en ik had echt moeite om afstand te houden.
De Thruxton R nodigt wel uit om hard te rijden. Je voelt je heel veilig, zo van mij kan niks gebeuren. Ik denk dat je daar wel even rekening mee moet houden. Ja, de Thruxton R daar kun je gewoon niet kritisch over zijn. Alles aan deze motor is goed. Ik zou zelf gaan voor de Silver Ice versie met zwarte wielen en een tail tidy. Maar goed eerst nog even sparen.
