Triumph Street Scrambler
2016 was een goed jaar voor de motorwereld. Triumph lanceerde een aantal prachtige retromodellen en Robin, Mike en Ron werden vereerd door Triumph Benelux met een verzoek een de nieuwe Bonneville, Thruxton en Street Twin aan de tand te voelen op de dijken van Noord Holland.
Met de introductie van de Bobber nam Triumph een boude stap. Een productiemodel lanceren in een segment dat van oudsher gedomineerd wordt door zelfbouw, getuigt van moed.
Watertandend hebben we maanden zitten wachten tot het moment dat wij als Triumph Twin Community een dag op pad mochten met drie kekke fietsen; de Bobber, de Street Cup en de geheel vernieuwde Street Scrambler.
Dat moest wel een ‘koninklijk dagje worden’. Het thema van deze rit was dan ook snel bepaald. De mooiste hotels van 020 en 010 zouden ons begin- en einddoel vormen. In de stad en over binnenwegen voldoende gelegenheid de karakteristieken van elke motor uitvoerig onder de loep te nemen.
Een test zonder uitdaging is geen test. Op het verzoek aan het Amstel Hotel in Amsterdam om een mooie shoot te organiseren met de motoren voor de ingang met het personeel op de trap werd enthousiast gehoor gegeven.
Maar de leiding van het hotel vond dat deze prachtige motoren iets extra’s verdienden. “We zetten ze in de lobby van het hotel” lachte Executive Assistant Manager Jeroen van Zon. “We zijn aan het verbouwen, dus ik vraag de werklui wel om een oprijplank te maken. Dan duw je ze zo tegen de trap op”. Tuurlijk Jeroen.
Dat duwen viel wat tegen, dus de stoute motorlaarzen aan en als ‘Evel Knievel’ (met een beetje hulp) naar boven gereden. Nou was dat voor Ron gelukkig niet de eerste keer op de trappen van het Amstel, maar het blijft een ‘dingetje’ om op die manier de majestueuze hal van een vijfsterren hotel binnen te rijden. En dat drie keer achter elkaar..
Het vormde een prachtige eerste test, waarbij de Scrambler zoals verwacht soepel deze hellingproef nam. De Street Cup was ook nog te doen, maar de Bobber heeft weinig grondspeling en kwam halverwege vast te zitten bij het nemen van het bordes.
Met een heel speciale techniek, waarbij we de motor tot aan het eind van de oprijplank reden en vervolgens deze aan de achterzijde optilden, was het uiteindelijk mogelijk een sierlijke entree te maken.
De uitstraling van alle motoren paste prima bij deze chique omgeving. Oordeel zelf, maar de Bobber lijkt zich het meest op zijn gemak te voelen op het glanzende marmer.
Hoe enthousiast de directie van het hotel ook was, op onze suggestie een unieke foto van een ‘burn out’ te maken in de hal, werd door hen niet ingegaan. Jammer.
Voor ‘high tea’ in het Amstel was helaas geen tijd meer. Vol gas knallen door het drukke verkeer tijdens de ochtendspits in Amsterdam op weg naar onze volgende afspraak. Hoe de bikes zich in deze omgeving gedroegen wordt in de individuele beoordelingen beschreven. Maar leuk was het zeker!
In de Prinsenstraat in Amsterdam bevindt zich een heel gevaarlijke winkel als je van stijlvolle vintage kleding houdt. Ook de eigenaar Tommy Page reageerde direct enthousiast op het voorstel wat leuke foto’s voor zijn locatie te maken.
Hij had al diverse mooie stukken voor ons klaargelegd en Erik-Jan Wijninga op de hoogte gebracht van onze komst. Ze stonden beiden al op ons te wachten naast de glanzende Triumph Tiger uit 1966 van Erik-Jan.
Hoe snel je vrienden maakt op twee wielen bleek ook nu maar weer. Na het nemen van de foto’s en het genieten van een welverdiende espresso van de bar aan de overzijde was het tijd voor rit naar New York. Daarbij werden we stuk vergezeld door Erik-Jan. 'Vintage meets style' in dit geval.
Hoe leuk het werk als fotomodel ook is, rijden staat deze dag voorop. Jasper Groot van Triumph Benelux had een hele mooie route binnendoor gepland. Die begon langs de Amstel en was gelardeerd met wat speelse snelheidsbulten.
Dat resulteerde in een iets te enthousiast genomen hindernis waarbij de kentekenplaat en houder van een van de Bobbers als een op hol geslagen frisbee het hoofd van Mike ternauwernood miste. Na wat krachttermen en gemopper snel de afslag naar de Triumph dealer Roké in Mijdrecht genomen. Daar alles weer gemonteerd en door naar Rotterdam.
Het weer was magnifiek. Volop zon met wat wind voor de nodige koeling tijdens de verplichte stops voor rode lichten. Ook dit keer mooie dijken bereden waarbij er volop gelegenheid was de motoren te testen in een omgeving waar ze voor gemaakt zijn. Geen problemen met het licht dit keer met geweldige shots als blijvend bewijs.
Onze Rotterdamse vrienden van Republic Moto zaten al met smart te wachten toen we aanschoven voor spijzen en dranken op hun terras. Inmiddels was het al achter in de middag. Lekker eten, winkel bewonderen en nog wat mooie foto’s maken.
In korte tijd is deze uitspanning gegroeid naar een vaste uitvalsbasis voor veel motor gerelateerde evenementen. Leuk om daar te vertoeven als je Rotterdam aandoet. Gastvrij, gezellig en een winkel vol mooie gadgets.
New York, New York!
“…. So good they named it twice” zong Sinatra al jaren geleden. Met de drie aandachttrekkende motoren landden we uiteindelijk op de kade tegenover het hotel. Dat bleek een betere fotolocatie te zijn dan direct voor het gebouw.
De laatste foto’s van de dag geschoten en de hordes nieuwsgierige Rotterdammers van de terrassen van alle informatie over de motoren voorzien.
Dat je met alle drie de modellen voldoende aandacht en opgestoken duimen krijgt mag een belangrijke conclusie van deze dag zijn. Hoewel motorrijden in de basis misschien een individuele bezigheid is, zal je op een Triumph nooit lang alleen blijven.
Waar je ook rijdt of op welke locatie je een van deze modellen ook parkeert, er is al snel iemand die je vol interesse aan zal spreken.
Dat zegt al veel over het succes dat Triumph heeft weten te behalen met haar dappere stappen in